hep dik dururdun
benim yoksul
yürekli yiğidim
bir gardaş gibiydik
bir birimize
can simidiydik
sokağın başında görünce
yerinden cıkacak gibi
olurdu çocuk kalbim
bir efelenme çökerdi
bedenime ,meydan
okumak gelirdi ,bütün
mahalleye,
ulaşamadıklarıma
kara yazıya , karalastiğe
kara olan herşeye,
bu kadar
karanın içinde
senin gölgen bile
beyazdı
hiç ayırmazdın
beni yanından
beraber çalışırdık
,sen usta
ben amele
,çok güzel olsun diye
hiç etmezdin acele
yine kazanamazdık
kalırdı başka sefere
aynı berbere giderdik
sen sinek kaydı
bize yine üç numara
hiç kızmaz bıyık altından
gülerdin
haksızlık olursa
aslan gibi kükrerdin
tutamazdı kimse seni
kışın gelmesini istemezdim
giderdin ya ekmek için
gurbete
biterdim o zaman
oy benim yoksul yüreklim
eli öpülesi ,demir bileklim
sen koca bir çınar
biz sadece daldık babam
gitme diyemezdik
mecburen boynu bükük
dönüşünü beklerdik ,
zaman dururdu,
takvim yaprakları
bile ağlayarak bakardı
boynu bükük bekleyişimize
çocuk isimlerini okurduk
kız olursa kader ,hasret
erkek olursa gurbet
yazardı
babam
saymazdık günleri ayları
mevsimleri kovalardık
cemreyi beklerdik
gel diye
hem toprağa
hem hasrete düşerdi
içimiz ısınır bize dönerdin
yoksul yüreklim saatlerce
konuşmadan bakardık
birbirimize
içimizden söz verirdik
ayrılmayalım diye
ellerinden öpüyoum
yoksul yüreklim
dik duruşlum
ebedi arkadaşım
sessiz bakışlım
yiğit adam
benim babam
MAMAŞLI 20.06.2015