Ben yoksul doğdum ve öyle öleceğim sanırım.
Ne yapayım böyle doğdum,anamdan babamdan
Bu ne benim isteğim nede seçimim
Ne yapayım işte dibine kadar ben yoksulum.
Babam bir inşaat işçisi,annem hizmetçi idi
Yedi çocukla yaşarlardı damı akan bir gecekonduda
Babam kanserden öldü erken yaşta yoksulluk içinde
Babam ölünce annem bir daha dönmem diye terkettiği eve geri döndü çaresizce
Bizi sorma ablam kaçtı gitti sevdiği gence
Ben ise kaldım boyun eğdim kaderime
Kardeşlerim ise
Kızların dizleri yara bere içinde sürünerek gittikleri hayalleri peşinde
Oğlanlar ise biri yeni çıktı diğeri hala hapiste
Sanki güneşi parsellemişler idi güneş doğmadı kaderimize
Ne yapalım yoksulum işte gücüm yetmedi hiç bir şeye
Kimseye kızgın değilim yanlış anlamayın bu yeni değil ki
Dünya kurulduğundan beri bu böyle idi
Bu yüzden ne öykündüm nede sevdim zenginliği
Sanılmasın bunları yoksulum diye söylüyorum
Elbet bana da az da olsa zengin olma şansı tanındı
Ama bencilceydi,sahteydi ve her şey bir yalana mahkum idi
Tıpkı yürekleri bedenleri gibi kir pas içindeydi
Sevemedim bu yüzden zenginliği çünkü ben yoksuldum
Bu yüzden alışığım sevilmemeye
Öyle bir kenara itilmeye
Sevenlerinde sahtece "cesaretin yok" deyip bırakıp gitmelerine
Alışığım ben, "seni kardeşim Levent gibi seviyorum"demelerine
Yoksulum ben öyle doğdum ve öylece öleceğim sanırım
Tıpkı dedem gibi,tıpkı babam gibi