Biliyorum!
Bir gün mutlaka veda edeceğiz bir birimize.
Ayrılık vakti gelip çatacak,
Sen bu şehirden gitmek için hazırlanacaksın.
Aynı şehirde, aynı havayı teneffüs etmek yetmezken bize,
Farklı şehirlerde, belki de dünyanın öbür ucunda
Ayni gökyüzüne ve aynı güneşe uyanacağız.
Ama biliyor musun?
İçimde seni de götürdüğüm için
Hiç! Hiç ama hiç ayrılmayacağız…

Vedalar göz ile sevenler içindir,
Gönül gözüyle sevenlerin ayrıldığı nerede görülmüş ki?
Sen beni bıraksan bile içimdeki sen beni bırakmıyor
Nereye gitsem, ne yapsam benimle olacaksın!
Ben acıkınca sen de acıkacak,
Susayınca benimle susayacaksın!
Kimseler bilmeyecek içimdeki seni,
Anlatmayacağım da hiçbir kimseye…

Beraber ağlayıp, beraber güleceğiz,
En kötüsü de ne olacak biliyor musun?
Ama neden kötü olsun ki?
Her zaman bardağın dolu tarafından bakmak lazım!
Benim içimde, benimle yaşadığın için
Kabirde bile yalnız ve sensiz kalmayacağım,
Çünkü içimde ki sen, benimle birlikte ölecek…
Sonra, ya sonra?
İsrafil sur’a üflediği zaman,
Yine beraber dirileceğiz.
Koşarak el ele gideceğiz mahşer yerine!

Yüce Rabbim huzuruna aldığı zaman beni,
Ne kadar günahkâr olsam da,
Yakmaya kıyamayacak.
İçimdeki seni görüp,
Senin hatırına beni de affedecek…
İşte o zaman
Dünyada yaşayamadığımız bütün güzellikleri
Cennette beraber yaşayacağız…

Kullarının istediğini, dilediğini yaratmak Rabbime zor gelmez!
"Kun fe yekun" yani ol der ve oluverir ya hani,
İşte o zaman ben,
İçimdeki seni dışarı çıkartıp, bir tek seni isteyip,
Bir tek seni dileyeceğim
Kimseye hesap vermeden,
Kimseden çekinmeden
Ellerine dokunup, gözlerinin derinliklerine bakacağım.
Artık sen de söylemek isteyip de,
Söyleyemediğin her şeyi söyleyecek,
Ben de duymak istediklerimi duymanın
Hazzını yaşayacağım…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.06.2013