bilirim ,bilirsin seni yazmak çok sancılı,
arada kendimi kaybedip
bağırıp yine susmasını bilirim.
yağmurlu bir günde pencereme yaslanıp,
geleni geçeni seyrederek
buğulu camlara adını yazar yine silerim.
bazen derde davet bulmak,
umuduma davet çıkarmak
bazen de içimde kalanını
yokluğunun pençesine gözümü kapatıp atmak,
kabul etemek yavaş yavaş ona alışmak
bilmem ki ben neler ederim !
ya da aradaki o ince çizgide daralıp
yüreği öksürterek rahatlatmak
bunu inkar edemem
gün gelir avare gibi senin yolunun düşmediği
satırlarda ellerim bağlı gezinmesini de bilirim;
yalnız olsamda o yolda
yol kenarından bir kaç gül kopartırım
onları kokladıkça
tabiatın muhteşem sunumlarına şükrederim
o harika görüntüyle bütünleşirim.
kalemimi senin sevginden başka,
sevgilerle de doldururum
illaki bir kul sevdası olacak değildirya
ben doğayı da
her yaratılanı da çok severim
gözler kalbin rehberidir
bakışlarının nağmelerinde
ruhumu dinlendiririm damla damla
gözlerini gözlerimden kaçırdığın an
kalbine giden adresi aramam sormam
kapında oyalanmam, geldiğim gibi giderim
yani demem o ki ben
şen olsan da yazardım ,olmasan da .

Nuran KARACA
16:36 18.06.2015