Ey nefsim neden şeytanla oldun başkaldırdın
İman yolunda yürümedin bak yalnız kaldın
Kendi arzun için yolumu çevirdin beni sattın
Ayıkmadım seninle kaldım yanıldım
Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni dörderdin ezen yok eden çarkında
Nasıl ben olamadın farkında
İman geçiyor çağırıyor iken yakınımda
Ayıkmadım seninle kaldım yanıldım
Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni kandırdın vardı ağzın sanki kulaklarında
Günah deryasına daldırdın beni dalgınlığımda
Seninle olamamak gerekir demişti Rahman Kur’an’da
Ayıkmadım seninle kaldım yanıldım
Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Beni egomla kandırdın dedin sensin fikrinle seçmece
Namaz niyazdan uzak durdurdun yaklaştırmadın kendince
Kendi fikrimden uzaklaştım seninle oldum kaldım böylece
Ayıkmadım seninle kaldım yanıldım
Bir yalan içine binlerce yalan kattın

Derece derce düşürdün çirkefli çamura öylece
Seninle gezerdim sahteliğinle ben gündüz gece
Seninle yalanlarınla bildim sanırdım sözlerim bilgece
Ayıkmadım seninle kaldım yanıldım
Bir yalan içine binlerce yalan kattın


Kul Mehmet’im ayıktım işin gücün düzmece
Ben birden Rahmanın yardımıyla ayıktım dün gece
Rahmanın yardımıyla imanı yazdım gönlüme hece hece
Olan sana oldu ezildin benden fazla neticede
Ayıktım Rahman ile kalacağım bundan böyle istemesen de
Alnımda secde izi ile dolaşacağım artık sana hoş gelmese de
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)