Bir hüzzam yanlızlıktı
Kırıverdim yelkeni
Taaa marpucundan
Sonra dökülüverdim
Basamaklardan sessizce
Korkuya kilitlenmişti
Saçlarını taradığım
Gümüş tarağın nazenin dişleri
Ağlama diyordu elim
Tenine değerken/hiç kudurmadan

Sokaklara bakışını özlüyordum
Kuğu gibi boynunu sandukalardan çıkarıp
Yalana benziyordu sevişin
Dudak kıvrımlarında
Küçücük bir yosma şehvetinde
Endirek ölümdü
Yanlızlığa vuruşun
Hiç kararmamıştı lakin
Tekgraf direklerine takılan hasret tellerin

Söz bittiğinde sen başlıyordun gülerek
Kızmalarında hıçkırıklarım saklıydı sanki
Ölüm bu...
Keyif veriyordu
Uzakken sensizlikten
Bir girip bir çıkıyordum
Abaküs hesaplarına
İnliyordun çaresiz

Her gece mısır türküsüydü
Püskülünde gelinlik
Smokin kadar siyahtı Aşiyan
Ölüyorum ama ağlayışım yalandı
Bıçaklar kesik bilmecelerin
Son perde finaliydi
İnleme sakın...
Yalnızca öpüşlere sal beni
Sonra yangın merdivenlerinden
Uğurlayıver gerçeği

Bir gölcüğe dönüşsün
Gözlerinde ay matemi
Silahların namlusunda bebecikler uyusun
Gitme diyemem sana
Gidişin o kadar asri ki obalarımdan
Hakikatın maviliğine vurma
Yanılgımın yükünü
Silme sakın
Dolambaçlı yollarda tükenen türkülerimi
Dudağım kanar yinede
Kan sızısı yakar bilirim bohemimi

Cik diyen kuşun nefesi ensende tükeniversin
Bu en çetin bedduamdır
Ürkmeyesin hiç sakın
Ada’nın adıydı
Sevdiğin şarkının Endülüs farikası
Deneyemem son yolculuğu
Adın dünyamda mahsur

Ben özleyemem/gelirim peşinden
Acımadan kendi rehberime hiç mi hiç
Sineme kahreden
Gözlerinde ki o son yakarış komikliğinde
Bir eski zaman sığınır
İçimdeki konakların hengamesine
Taş duvarlarda
Kuyu suları unutulur/göz bebeği ben
Sen diye yanaklarıma
Şarki rahiyaların yanlızlığı savrulur

Gitme!
Gitme sakın
Bu gidişin hoş değil
Dinle bu sözümü ki-son sözümdür-
Hiç bir kelimesi boş değil