Bazen düşünüyorum
Hep yalnız kaldığımda
İnsansı hayallerimi nereye koyacağım diye
Bir çuval şiir dolu mısralarımla
Isınmaya çalışıyorum hala sensiz hayata
Demlenmeye bırakıyorum hayallerimi artık
Esen rüzgarlarla kaybolmasın diye
Gönlümün sandığına sakladım
Arta kalan bir tek şiir idin sen
Sevgi yumağı
Seni nereye koyacağım
Bilemiyorum
Takılsan bir yere ucundan tutsam açılırsın
Alabildiğine hayatın denizine
Keşke o sevginden herkes nasibini alsa
Uçuşan kelebekler görürsün
Umuda bel bağlamış tüller ellerinde
Semaya bakarken dualar dillerinde
Geleceğe hep güzel bakan gözlerinle
Sonsuzluğa giden yıllar
Yokluğunda özlemlerim
Her yıl bir ay
Her ay bir gün
Bir gün, bir an gibi kayboldu gitti yüreğimden
Geceleri serin oluyor sensiz
Yıldızları izliyorum artık umut diye
Umarım her şey gönlünce olur
Bahar akşamlarında
Gecem kavuştu artık sabaha

Behçet Bük 885/12.6.2015 Saat 21.00’’