İbrahim tatlıses ne güzel söylemiş değil mi
Yalnızım dostlarım diye
Bende yalnızım işte
İliklerime kadar hemde.
İlk sen gittin
Sonar kokun karıştı rüzgara.
Gözlerin
Gülüşün sırasıyla.
Kokun olmadan günü geçmeyen ben
Belki de o kokuya ömür boyunda hasret kalacağım.
Senden başkasına nasıl bakılır
Onu bile bilmezken
Beni gözlerinden de mahrum ettin sen.
Gözlerin yokken
Dünyam karanlık
Kapkaranlık
Gülüşün baharın habercisiydi sanki
Cemre misali
Düşerdi gönlüme sırasıyla
Sen gülünce
Sen gülünce çiçekler açardı şuramda
Kalbimde
Tam ortasında açardı çiçekler.
Sen gülerdin
Güneş tepeden gülümserdi
Işık saçardı bize.
Sen gülerdin
Ağaçlar yeşerir di ülkemde
Kuşlar ötüşürdü.
Gülüşün bahardı bana
Sen gülerdin
Mutlu uyanırdım her sabaha
Seni yeniden severdim
Tekrar tekrar severdim seni
Sen gülerdin
Düşler kurardım karanlığa
Kız çocucugumuz olsun isterdin
Adını bile düşünmüştük
Yetim bıraktın o çocugu
Annesiz büyüyecek artık

Kışa döndü sen gidince
Sensiz buralar
Soğuk ve kurak geçiyor hemde.
Bilirsin çok üşürüm ben
Birde çok özlerim.
O kadar yalnızım ki
Kapandım odama
Çayıma eşlik eden bir sigaram var
Birde hüznüm.
Sana şiirler yazdıracak kadar fazla oysaki o hüznüm
Yanlızım be
Yanlızım işte.
Bir ben varım
Sigaram
Çayım
Ve kızımız.
Seni anlatıyorum ona sürekli
Seni soruyor
Merak ediyor oda.
Gözleri diyorum senin gibiydi
Işık şaçardı etrafa
Kokusu nasıldı diyor
Cennet gibi diyorum
Kokusuna sarılıp uyurdum diyorum kızımıza.
Gülüşünü soruyor
Susuyorum
Dünyamdı diyorum gülüşü
Güneşim
Ayım
Aşımdı gülüşü.
Gülüşün mucizesiydi Rabbimin
Hediyesiydi bana
Armağanıydı
Al sevebildiğin kadar
Ölebildiğin kadar öl deme şekliydi.
Yavaş yavaş ölüyor gibiyim
Affet Rabbim
Çok özlüyorum