0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
882
Okunma
seni içimde yeşillendirdim ellerinden tutup
kuş misali uçurdum gözlerime kondun
o kadar büyüttüm ki seni saramadım
kırılırsın diye dokunamadım sözlerin
battı hep sivriydi nedense yanaşamadım
sana nedendi bu nefret dolu kelimelerle
süslü dudaklarındı hep kovaladın
tarlaya konan kargalar gibi gördün
konamadım kalbine tutamadım elini
gözlerinede doya doya bakamadım
hep dikenli teller ördün kalbime
anlamadım nedir bu nefretin...