Geçenlerde eski arşiv şiirleri karıştırırken o zamanların fantezisi AKROSTİŞ olan ısmarlama şiirleri buldum..kimlere kimlerin adınına yazılmamiş ki..hepsinin yüzü bir bir geçti gözümden..şimdi görsem elbette tanıyamam birçoğunu ..ama şiirdeki isim ve resimler belleğimden silinmemiş..bu şiir de bunlardan biri..hala mutlu bir evliliği devam ettiren nadir insanlardan biri şiirin kahramanı ve kahramanları yada muhatapları..o zamanki ortam ve ruh-haliyesi içinde karalanan bu satırların bir çoğuna şimdi şiir bile denmez belki ..ama mazinin dehlizlerinde zaman ve mekanında muhatabı için çok şeyler ifade ettiği kuşkusuzdu..bugünde öyle aslında..o zamanlar sevgiler sevgililer şimdiki gibi aleni ve enfilasyonda değildi..anlam kazanan bir mahramiyet vardı..sevgiyi ve sevgiyi yüceleştirir kutsallaştırıdı..şimdi Mazide de kalsa bir zamanların unutulmaz dostluklarının tescili anlamında yazılan şiir ve yazılar yıllar sonra daha bir anlam kazanıyor diye düşünürüm hep..hele belli bir yaşa gelinmişse insan daha bir duygusal ağırlık kazanıyor yaşanmışlığın tozlu raflarında ki hikayeler..incir çekirdeğini doldurmayacak kırgınlık ve küskünlüklerin yaşanmışlıkla yaşanacak arasındaki kısa çizgiye bakınca kocaaaaman bir hiç olduğunu geçte olsa anlıyor insan ..anlıyor ya zamanı geri sarmakta mümkün olmuyor tabi...tıpkı şairin “ geç farkerttim taşın sert olduğunu/ ateş yakar su boğarmış/ her şeyin zamanla boş olduğunu/ insan bu yaşlara gelince anlarmış..” demesi gibi bir şeymiş hayat..her neyse yıllar sonra anlam bulması manasında sanal alemin nimetlerinden faydalanmak istedim..muhataplşarına bir ömür boyu mutluluklar en içten dileğimdir..
7 ocak1979 SARIKAMIŞ