KIRÇİÇEĞİ
Nedensiz ayrıldın be kırçiçeğim gönlümden
Kimsesiz, sessiz, yorgun ve boynu bükük bıraktın dünyada
Dönüp arkaya bakmak yok muydu, sözümüzde
Dönüp hoşça kal demek yok muydu, başlangıcımızda
Ve sen,
kimsesiz bıraktın beni dünyada

Hani kar çiçeklerinden taçlar yapıyordum saçlarına
Gözlerine dalıp dalıp yüreğine akıyordum senin
Hani güzelim,
besteler yapıyordun yüreğimden
Bana özel gecelerde okumak için
Ve sen,
sessiz bıraktın beni yanında

Ayrılıktan bahsetmek yasak değil miydi kanunumuzda
Kiminde bomboş parkları dolaşırdık
kimseciklere görünmemek adına
Kiminde kalabalıklara karışırdık
yasaklarımızdan kaçmak için
Kiminde şehir şehir gezerdik
hani kaçak göçmenler misali;
Yorgunluk nedir bilmezdik
Ve sen,
yorgun bıraktın beni kırçiçeğim çölünde

Kutsal kitaplar söylemiyor mu zaten
Her ölümün yeni bir diriliş, yeni bir başlangıç olduğunu
Bahar gelir belki
Belki çiçekler de açar
Hatta yeni başlangıçlar, yeni yolculuklar da olur eminim
Lakin;
Ne çiçekler aynı çiçek
Ne yollar aynı yol
Ne de sen aynı sen olursun emin ol
Ve sen kırçiçeğim;
Bindin sevda trenine
Boynu bükük bıraktın beni aleminde