4
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1150
Okunma
ıslak rüzgarın ıslığı
göğü saran fümelenmiş renk
duman elini çekiyor sudan
kenarındayım hiçliğin
yorgun zaman başucumda
boşluğu kemiren kaygı
yaprak yaprak dökülüyor
bit yeniği düşlere
ne sıkıcı mevsim değil mi
beklemek
kabuğuyla dişlemek gölgeliği
misafir kuş yuva telaşında
ağ örerken söylediği şarkılar
veda edemeden
rüyalar var değil mi
yakışmıyor üzerine
yaşanmışlık
resmini siliyorum
her karemden
çocukluğum
günlük güneşlik bir tuvalde
üzerimde durmalı
kuşlar gelmiş yine
topluyor içimdeki biri
tüm nar tanelerini
keşke görünse insanlık
ıslak rüzgar ezdi nar çiçeğini
gerçi güzel/di insan
geriye kalan
bir avuç umut
muratcanbolat
şiirimi güne taşıyan kıymetli kurula yorumları beğenileri puan ve favori seçimleriyle destekleyen saygıdeğer kardeşlerime canı gönülden muhabbetle..
5.0
100% (14)
Cevap Yaz