Dün,Bugün :

Dün;
Düşünmeye çalıştım taa eski günleri
harmanönü,alaşar,sugözüleri..
Topal Ahmetin ayakkabı boyadığı,
Kör şerefin çakmak doldurduğu O kahveleri..
İçimde bir buruk özlem
Yalnız gecemde matem
Elimde cığaram,çayımda dem
Yetim,garip bir askerim bu günlerde ben.

Tel örgünün dışında ışıklar yanıyor
kimbilir kimlerin yürekleri kanıyor

Aklım benle değil gözlerim seyre dalmış
Elimde bir mektup,sevdamı eller almış.

Şimdi yıllar geçti O sevdanın üstünden
Mutlu olamadı ne yazıkki katmayınca özünden

O askeri unutup bir zenginle evlendi,
Zengin hakir gördü bunu,sevgisi lekelendi.

En sonunda boşanmış,nafakada almamış,
Mirastanda bizimkine,hiçbirşey kalmamış..

Bugün;

Düşününce şimdi salim bir kafayla ben
hep ben olmuşum ömründe ben,yürekten seven.

Şimdi yürek kırgın,aşk,tan korkar hale geldi
Eğer ölmediysem hasretten,sebebi eceldi..

Yazmaya devam edersem,bu böyle akar gider
Gönlümede düşüyor,her satırda yine keder,

Bu yürek olduysa eğerki heder
Suçlusu yine benim,ne yapsın kader !...

Kerem Korkut/Eindhoven