ben mi
eskiler alıyorum:
birikmiş anılara dokunuyor gözlerim
annemin elbisesi hüzünden
su damlası çanak/ aynalı sandık
gül kokuyor kahve fincanı
sefer tasları bakırdan
duvarda kadifeden mektupluk
pulunu babam yapıştırmış
mektupta bir fotoğraf
“ anam bu cansız hayalime
baktıkça beni hatırla”
yıl 1951 Kore’den

ben mi
eskiler alıyor:
yeniler biriktiriyorum
anılar örüyorum her gece
uyurken sözcüklerin
karanlığa sarıyorum düşlerimi
bir ışık ansızın/ perdenin arasından
alıyorum gözlerime uzakları
ellerim/ yüreğim/ anılarım ıslak
gecenin içinde kaybolan
adımların iz belleğimde

ben mi
sende bıraktığım kalbimi almaya geliyorum:
yenilenmek için bakışlarında
yıldızlar düşüyor üstümüze
mercan “yosuna basma kayarsın” diyor
evler alıyoruz içinde biz olmayan
bahçesinde iğde ağacı/ kiraz
göz göze düğüm/ çözülmeyen
elime kilit ellerin/ anahtarsız

ben mi
anılar biriktiriyorum/ öznesi insan…

Gülderen Canyurt