Kanka nedense beklemekle olmuyor
Anne özgürlük geldiğim yerde, gittiğim yerde
Doğru söyleyin özgürlük olmaya da bilir
Ne olacak ki
Kanka eğer her şeyi yasaklamakla çoğaltıyorsa kara güçler
Sen de hürriyette güneşi bana yasakla
Ve suyu
Ama yağmuru yasaklama
Ve toprağı
Ben ölmeyeceğim
Güneş korkulukları olduğu yerde
Uçayım uçmayayım deme
Ne olur gerçeği bardaklarda
Tuttuğun mumlarda bul
Ne olur bütün sığmaları kır
Su başlardaki dudaklara değil
Dudaklar suya baş eğmeli
O zaman aşk neşteri boyunlardan değil
Boyun eğmeyenlerin kalbinden asılacak
O zaman mumlar kanatlanır
Hatta uçabilirler
Kelebekler parmaklarının ucunda düşünebilirler
Bakışların ile kelebek devrimi yap kendinde
Kartal gözlerine dal
Deniz darbesi yap bana
Ve bütün suçu benim üzerime at
Ne olacak ki ben sisteme inanmadım anarşist olayım
Issızca güneşe uçmak istiyorum
Ve ölmeyince cennet yoksa eğer
Ölmek istiyorum
Ve bunu bana yasaklanan dilim
Ve karanlık güçler öğretti
Ve ben güneşe çarpan suyu seçtim
+ نوشته شده در Mon 23 May 2011ساعت 15:43 PM توسط کریم چایچی | 102 نظر
her kesin bayramı mübarek ve yeni ili qutlu olsun...

hep bir yerler var bu aralarda,
arada yarattıklarımız.
görmediğin renkler, duymadığın sesler,
bunlarla mücadele içerisindeyiz.
sağır olan ağaçlar
okuyor beynimde,
beni affetmeye hiç bir nesnede güç yok,
gerek de yok.
baya bakışlarından kan alan yaprakların sesini duymak zordu,
hele sesinin sesini duymak daha zor.
ellerinin rüzgarından çıkan arbedenin aynasında uyuyoruz,
ve 365 günde bir günlük yaşamda üşümeyeyim diye bugün kağan’ın yüzünde mont arıyordum,
ama üşümüyorum.
uğur böceğinden dokunmuş pijamadan asıldım askıya,
kanka şiir okurken.
sinem seni bekliyor dedi birisi.
biliyormusun bahar gelmiş buralara diyorlar
ama hicranı seviyoruz biz.
burası hürriyetin sonu ise eğer
geriye heç bir şey kalmamış demek.
dün karşı apartmandaki ihtiyar kadın
geriye kalan karanfil tohumlarını donmuş bahçemize bırakırken anladım.
neyse hürriyetin sonunda dara çekiliyoruz
ve özgürlükten heç bir haber yok.
yerin boş,
sen gidenden beri suyla sevişiyoruz,
alevle öpüşüyoruz.
aslında yerin boşu boş da sayılmaz.
yerine bir kafes çalmışık güneşten,
kuşsuz aynalı bir kafes.
aslında buna da gerek yoktu,
korkaklar var iken
heç bir şeye gerek yok...
hatırına akşam saat sıfırda
aynasını ikiye böldük
bir parçasına gerçek
diğer parçasına yanlış ad verdik
şimdi iki parçasının öpüşen dudaklarında dans ediyoruz
akrebi bile huzur içerisinde ölebileceği bir yere bırakmak istiyoruz
dostlar varken heç bir şeye gerek yok
senden kalan üç kartpostalın ikisine dalıyoruz
zamansız mekansız üşüyoruz ve düşüyoruz kanka