Bir kadın tanıdım, Ege sahillerinde.

Kumsaldaydı,
Kıyıya vurmuştu.
Gün ışığı tütsüleniyordu pırıltılı teninde.
Lime, limeydi menekşeler, tırnak diplerinde.
Yakamozların tüm renkleri gözlerinde ışıldıyordu.
Belli ki uzun yoldan geliyordu.
Kirpiklerinin ucundan kristâl tanecikler parıldıyordu.
Veee!
Kumsal kızıla çalıyordu!

Bir kadın tanıdım Ege sahillerinde!

Yapayalnızdı.
Göz bebekleri alaz,alazdı.
Belli ki karşılayanı olmamıştı.
Güvenin sınırsız rehavetiyle adres te almamıştı!
Dalgaların vur - kaçlarıyla yorulmuş, kıyıya vurmuştu.
Sımsıkı kenetlenmiş dudakları kızıla durmuştu.

Bir kadın tanıdım Ege sahillerinde!

Acı tortulanmıştı yosun rengi gözlerinde.
Sahilin tüm sessizliğini belemiş te kederine!
Koruk burukluğuna banmıştı hayalleri, göz bebeklerinde.
Belli ki umuda soyunmuştu!
Dalgalar, tükenişine kudurmuştu.
Narin bedeni kıyıya vurmuştu.

Bir kadın tanıdım Ege sahillerinde!

Avucuna yumulmuş parmakları, kan - revandı.
Denizden çekip aldığı midyenin uzantıları,
İncecik bileğine dolandı.
Belli ki gerçeğine sarıldığı her şey yalandı.
Çocuk yüreği,
Kardı,
Borandı!
Çimen gözleri,buza vurmuştu.
Minik bedeni kıyıya vurmuştu.

Bir kadın tanıdım Ege sahillerinde!

Leyli, leyli gülüyordu.
Belli ki kaygan zeminde Mecnun’u görüyordu.
Çıplak ayaklarını sakınmadan cam kırıklarından,
Geriye döndü.
Cenin pozisyonunda çökerken yere,
Kendi yüreğinin yansımasını gördü.
"Aaaaaa! " Diye başlayan iniltisi,
bir türlü tamlanmıyordu.
Son kez seğiren kınalı parmağı,
Nar çiçeği dudaklarına "şşşş..." diyordu.
Ağlamayı yasaklıyordu.
Hayat durmuştu!
Kimsesizliği kıyıya vurmuştu.

Bir kadın tanıdım Ege sahillerinde!

Gözleri çimen, çimendi,
Veee!
Açıktı!
Çocuk yüreği, dingin, mutlu, huzurluydu.
Dudağının sol kıvrımından sızan kan, alabildiğine tuzluydu.
Gün alaca karanlıktı.
Martılar çığlık, çığlıktı!
Belli ki kalbi durmuştu.
Yakamozların sarmaladığı fularsı bedeni, kıyıya vurmuştu.