Ruhumu dişliyor hatıralar
Zihnimde can acısı var.
Düşünmek bu denlimi yorar insanı?..
Bazen aklımı ,köşeye sıkıştırıyor yüreğim.
Mesela;
Siyah bir zülüf koparıyorum, karanlığın dağılmış saçlarından.
Gecelerin gözlerinden sürmelerini çalıyorum.
Mor yıldızlar topluyorum semadan.
Huzur biriktiriyorum avuçlarıma hiç durmadan.
Bir an kesiliyor aklımın sancıları.
Saklı bahçelerde geziniyorum o zaman.
Gözlerim doyasıya öpüyor uykularımı.
Özgürleşiyor rüyalarım.
Düşüncelermi aklımı kemiren
Aklımı düşüncelerimin belası.
Bilemedim...
Ben yüreğimle kat ettiğim yolları
Aklımla geçemedim.
Zifiri bir gecede alnından öptüm yalnızlığı.
Oysa vakitleri öldürüp zamanı öksüz bırakmıştım.
Yokluğuna beş kala parçalayıp saatlerimi.
Akrep ve yel kovanı seyre dalmıştım.
Kirpiklerim hasretinin gözlerinden öptü.
Kurşunlanmış bir kaç kelime kanadı dilimde.
Sustu şairliğim şiir niyetiyle.
Can acısımıydı yoksa Ruh telaşımı?..
Zehirli bir iksir mi?.
Yoksa efsunlu bir dua mı...
Sahi neydi Aşk??.

GÜLCE