0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1734
Okunma
Yalnız Bir Rüzgar Gülü
Kapısının önüne biriktim nicedir
Ama yalnızlığı da kapalı
Biliyorum, sesim kulaklarına değil,kalbine ulaşmıyordu;
Belki bu yüzden o içeride-
Ben de dışarıda büsbütün çıplaktık.
Demek ki,aramızda yalnızlık dahi söz konusu değildi.
Ama neydi,
Bir piyanonun tuşları arasından çıkagelen gözyaşları mı?
Bir aralık konuştu sandım,belki hıçkırıktı, karıştırmış da olabilirim.
Daha sonra net bir ses duydum;
"Çocukluğum yalnız bir rüzgâr gülüdür" diyordu.
Ben de ona konuşmalarımdan bir dolu gerçek anlattım,
Masal anlatmayı sevmezdim zaten,o da dinlemeyi sevmezdi;
Gerçekleri anlattım,zaman geçmiş üzerinden,uyumuşum.
O da yanıma gelmiş,başı omzumda uyumuş.
Yine de hayret ettim; çünkü gerçekler uyutmazdı,ama o uyumuştu,tabi ben de...
(Meral Meri)
5.0
100% (4)
