Öyle bir düştü ki
Gözlerin gözlerimin rengine
Taşlayasım geldi
Aynalarda
Beline kadar toprağa gömülü kendimi
Tenime çimdik çimdik küsesim
Bir uçurumu yorgan diye çekip
Urgan urgan üzerime
Kapılarımı çarpıp göğün abûs tirşe yüzüne
Bedenimden s’övgülü- ürkülü gidesim


"" Vur alnımdan
Sayfa sayfa aksın bu yazı’m ""




Haber edin buluta
Asumân döşünde kanat çırpan kuşa
Atmaca’ya
İspinoz’a
Kuzgun’a
Yar selâmını taşımaktan yorulan Turna’ya
Geceyi emziren nücûma
Uykularımı tırpanlayan Kamerî Ay’a
Bundan gayrı
Yalak belleyip gözlerimi
İçip içip âb-ı gîrimi
Sulasınlar tüm evreni



Suzînâk ağrılar doğurur
Her yağmur sonrası sol yanım
Tırnaklarını geçirip yırtarak
Hayat döşeğinin üzerine örttüğüm yamalı çarşafı
Bileklerimle kestim dilini jiletin
Kırdım boynunu urganın sicimin
7 ceddini küfre dizdim tetiğin
Artık kimsenin sonu olmayacaklar
Bilirim



Şimdi
İğne batırarak ayıklamaya çalışıyorum
Parmak uçlarımdan kalem kırıklarını
Sağım solum senrevân
Heceleri kayıp yapboz kelimeler
Ses düşmesiyle kırılan heceler
Ayakları kağıda sağlam basmayan
Kaygan anlamlar
Hele ki
Avuç avuç dağıtmışken parçalarımı bir de
Bu saatte böyle habersiz
Böyle sessiz
Gelivermeseydin aklıma keşke
Dağınığım
Bir süpürge bir faraşa paklar mı
Kör kütük yaşanmışlıklarımı
Aldırma diyorsun da
Aldırma hadi
Kolaysa aldırma



Vebâlini
Boynuma urgan urgan doladığım Yâr
Tekmeleme
Ayaklarımın altından
Sana hâmil
Bana Sen doğuracak yarınlarımı



Kırmızı Bültenler’e düşen
Parmak izimdir
Teninin coğrafyası
Ellerin mülteci tekliğimin mâsungâhı
Meftûnluğum sana
Şer’î 100 kırbaç darbı sırtıma
Gidişin benden
Bedenimi serişim paslı raylara
İt’eleme beni Yâr
Sahilinde tutuklasınlar beni
Dağlarında vursunlar
Gâsilsiz
Mintansız
Gömsünler ayak bastığın tûrâba pâre pâre
Ne gâm