Boşverilmiş bütün duyguların kıyısındayım
Kıyamete beş kala...

Şimdi bütün kinayeli söylemlerimi üzerine al
Bütün dışlanmış hislerim yokluğunun eseri
Bir bir esir edilmiş
Bütün fırtınalardan yara almış
Bütün yıldızlara binbir hayal asmışım.
Gecenin karasına gözlerini assam kaç yazar be!

Unutmadan!
Fikirlerinin ırzına geçilmiş bir kalemim
Ucu kırık, cümlelerin ucu firari
Bir yakamoz sendelemesi benimkisi
Ki farzedelim, sen hiç doğmadın.
Ben bir pamuk tarlası çamurunda gözlerimi açmışım
Gördüğüm gök yüzü değil.
Bir bataklık, ben bozağıma kadar sen olmuşum.

Küfürbaz hüzünlerimi sorma
Bir deli fişek sesinde yankılanır hücrelerim
Ben aslen ben değilim...

Ana, avrat sövsem kır benekli yalancı özlemlere
Ve her seferinde yalnızlık taşıyan afilli metropol seferlerine
Bileti namahrem kesilmiş vuslatı cebinde taşıyan
İnsan müsfettelerine...
Yalan söylemek size çok yakışıyor
Buyrun buradan kına yakın
O çok kıymetli yerlerinize...

Bana yakışmayan söylemleri yakıştırdığın içinde
Dümdüz sövesim var sevgili
Gelmişine, geçmişine...