insan bir dönümlük kısacık bir saltanat ile denenen ya bir melek ,ya da bir şeytan ’maazallah,
insanı aradıkca, derin bir kuyuda buluyoruz, indikce bulunmayan,
insan garip duygudur varlıgı ve yoklugu nedir anlaşılamayan diye diye sonunda,
insan dedikce kendimizi buluyoruz, sanırız sadece biz yürürüz, kalanlar yayan sandıkca kaybolan biz degil sadece onlar yanılgısıyla öylece,,
kayboldukca insan diye kendimizi arayan bir garip rüya renginde bulut halimizle,
insan dedigimiz bir anda var olup bir anda yok olunuveren,,
hissediyoruz sonra düşündükce anlıyoruz ki ,insanı insan yapmakla görevli O Yüce Ruh, o yüce ruh insandan ayrılıverince anlıyoruz ki,
ceset denilen çamurdur insan denilen model,
o ruh ile güzelleştiginin farkındasızlıgında yaşayan, ruhunu kaybedince sevimsiz halde, kokan kokuşan rahatsızlık verici bir avuç toprak ezeli ve ebedi yeri olan ,
o yaratıldıgı hemdem edildigi çamurun içine geri dönen bir muamma...
demek ki insan demek, adına Ruh denilen ezeli bulut, O bulut ki, rahatsız oldugu yerde olamayan, sadece huzur buldugu yerde bir süreligine misafir kaldıgı beden denen ilahi çamurun içinde mutlu ve huzurlu olan bir ilahi yumak,
her bulundugu bedenden aldıgı gıdaya göre ya zehir gibi , yada panzehir gibi bir ilaç ki, o ruhunu hor ve hakir besleyen,kötülükler bozuklugu ile insan bazen şeytan , bazende, güzellik yaşadıgı andaki huzur ile melek tasvir edilen sevgi ve şevkat olan bir faydalı gıda.
o bulundugu bedenin taşıdıgı beyne göre ya sevgi yada şiddet içeren bir imtihanın mecburi idaresi olan, adına İnsan denilen yaratılan görevli...
insan haddini aşarsa,insan oldugunu unutursa eger, birden hodbinleşir öylece ve acizliginin farkındasızlıgında hotbinleşir durur, sanır ki anlık ıyılıgındeki gıdasının besledigi gururu ile, birden ben neymişim sanır kendini, unutmasın ki asla insan başı boş degil, var bir nedeni sınandıgı yaratanından dolayı,edep diyor edep ilahi emir,sana can veren yüce ahlakın düzeni,
sanmayalım ki başıboşuz , asla başıboş degiliz, takip edilen bir bulutuz..
İnsan yaratıldıgımızı unutmadan yaşabilmek gücünü Mevlamız her birimize nasip eyler inşaallah,
yoksa halimiz hor ve perişan,maazallah deyip Yaratana rücu edebilelim gücümüzü sürekli insana yakışan hallerde kullanabilelim temennilerimizle el ele, gönül gönüle veren faniyatın huzuru olabilme hakkımızı muhafaza edelim..
Kendimizi sevdigimiz gibi , diger insanlıgıda seversek İnsan olabilme kavramında buluşacagız...umarım !!!!!

Meral Tice