Yirmi sekiz yıllık özlem, yoldayım
Bilecik’e sordum ayak izimi.
Bazen yerde bazen saran koldayım
Edirne de gördüm gençlik sezimi.

İlk defa uğradım Kırklareli’ye
Derdimi söyledim üstat veliye
Adımı çıkardım meczup deliye
Hayalimde derdim bahar, yazımı.

Vay memleketim vay ölenler boşa
Ölmüşler, süs için isimler taşa
Yazılmış, başlamış lüks yaşam, şaşa
Şehidime verdim dertli yazımı.

Melek yetiştirmiş analarda var
Bileği güçlüden yanalar da var
Öküzlüğe aday danalarda var
Çok erkenden sardım dizde sızımı.

Selamı unutmuş “Merhaba” diyor
Misafiri açken kendisi yiyor
Küfürsüz sözü yok her biri kayar
Edirne de yardım kader tezimi.

Amacım hoş seda bırakmak size
Gerçekler ortada gerek yok söze
İnşallah gelirim gelecek güze
Mutluluğa erdim yaptım gezimi.

Ah şu ayrılığın vakti gelmese
Dostlara hoşça kal demek olmasa
Sulu gözüm geri bakıp kalmasa
Çalmaya vardım tel kırık sazımı.

Dursun Yeşil –2009