Hep umdum ki seyredilsin özler
duvarları olmasın insanların
ezilmekten korkarak gizlendikleri

kar tanesine iliklensin kin
bir tebessümle erisin
kapılar kilitsiz, sursuz bir şehir
bırak çağlasın vicdan doğuşlu nehir

kuşlar uçsun endişesiz
kafesi olmasın hiçbir evin
kızılmasın, hiçbir kız ağlamasın
onların yerine
yaş düşsün pabuçlarına
bizden olan ceketsiz hükümdarın

ıslatmasın yağmurlar dahi
bal kümesine dönüşsün çocuk yüzleri
tattıkça tadalım

hep nevbahar olsun
hızır, ilyas bahçemize otağ kursun
mehdi mi, ordusuyla çeşmemizde aram eylesin
mesih makbul duasıyla gelsin
aramızdan biri gibi

seherde dökülsün haykırışlar
Allah buyruğuyla ipe dizilsin geceler
çorak gönüllere sığmasın yaşlar
elinizin üstünde O’nun eli bulunsun

mutlak doğru benim, demesin kimsemiz
kaş yaparken göz çıkar kim bilir
laf eğilip bükülsün, yeter ki kırmasın
tahribi onarılmaz belki Kabe’nin

akıl mı, sezgi mi rehber kim
yolcu rehavete mi mahkum
ardına düşülsün çölleri cennetlere çeviren gülün
o gül ki parmaklarından suya kandı kum