0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
692
Okunma
İnsanların arasında dolaştım durdum
kah gülerek kah ağlayarak acımı boşalttım
Bir insan nasıl bu kadar kötülük yapabilir
diye sordum kendime
İnsanın sahip olabileceği en değerli şeyi yitirmiştim ben
İnsanlara duyulan güveni
İyi’nin ve Kötü’ nün elinde alet olduğumu
bana böyle garip bir yolla gösteren Tanrı’nın bu
ironisine hem güldüm hem ağladım
İnsanlara duyduğum sevgi ve saygı gitgide silindi içimden
Bu gün kalbim kupkuru ve buz gibi
Yaşamak yada ölmek
Var olup olmamak gibi
5.0
100% (1)