sarhoşken okuduğum şiirler gibisin bana
hep bir yanın sesime takılıyor
düşüyor ve kalkıyorum sürekli
düşüyor ve kaldıramıyorum seni
ne çabuk büyüdün sen asuman

sessiz sakin hüzünlü biraz işte
biraz ölümlü bir dünya için hesaplarım
alt alta üst üste ne yaptımsa tutmadı
biraz da henüz ayrılanlar için ağlıyorum
çünkü yazdıklarım bir türlü okunmadı

küfür mü tam da dilime gelen bu işte
dilinde bir yığın kazan karası olanlar için bu
bir eğlence merkezi yalan dünya
bak yüzüne senin ışıltılı ap ak bir sema
cıvıl cıvıl konuş sen hep susma

söyle artık diyorum bir Tanrı için
ne kadar zor olabilir yazdıklarını silmek
o deniz bu inciler için çok derin
ya da bulanık olabilir üstelik dağ da senin taş da
karıştırıverirsin birbirine olur biter

kimseden geçmiyor bu yol yarım asırdır
yüreğimin kenarında durmuş ağlıyorsun
kendinden olsa olmaz sonradan oldu desem yalan
başka bir efsun var içinde efsunların içinde
yürümeyi bırakıp uçalım istiyorsun

oysa gözlerimi kapattığımda gönlüme aldığım
en kutsal emanettir duaların
dudakları suya hasretken İbrahim’in
toprağa vurduğu ayak topuklarından
fışkıran su azizdir çünkü

öyledir hediyenin en makbulü Tanrıdan gelir aşk gibi ölüm gibi