Çamlıca’da bir çay bahçesindeyim,
koca bir şehire küçülterek bakıyorum tepeden
sigaranın paketini tersyüz edip İstanbul karalıyorum aşkına...
düşünen adam gibi suskun ve ketum bu şehir
yapışıyorum iki yakasından, silkeliyorum, kendine gel!
teeddüp halindeki senfonilerin susmalı
çıkarmalısın bağırsaklarında kabızlık yapan pislikleri!
haberi olmadan yedi tepeli kompradorların...

zurnada peşrev olmaz;
olmuyor, sarhoşluğa vurmuş kendini,
üç maymun gibi kör, sağır ve dilsiz bu şehir,
yedi tepeli komprador hükümran,
avuçlarda tutulamıyor zaman
şerhler ise müruruzamana uğramış...
uyuşturulmuş gözlerden kaçışan kuralları
Geheime Staatspolizei jenosite uğratmakta
Göyünmekte kalembek gövdesi
Müstehzi çığlıklar duyulmakta
rüya tabirlerinin tafsilinden manifestomu
şeffaf parşömen sayfalarıma tuşları kırık daktilomla yazıyorum
bahar çiçekleri umut açmakta
papatyaların yapraklarında kaderim seviyora çıkmakta, seni,
bir demet karanfille bekliyorum,
gezi parkı törenlerinde evlenelim,
haberi olmadan yedi tepeli kompradorların...

yalnızlığın bakışları koca bir şehrin çıkmaz sokaklarında
dejenereleşmiş ilaçlar enjekte ediliyor beyinlere
dağılmakta törenler, sınırlar darma duman
baharı bir dahakine saklıyorum,
cağ cağ umutlar bir dahaki bahara
sol yanımda aşk sarsılmasız duruyor
haberi olmadan yedi tepeli kompradorların...

ah istanbul, ah! Sen bu hallere düşmemeliydin...