DENİZ TOPRAK VE TOHUM
-
Adına yaz tohumları ekiyorum
Deniz suyuna yakın bir liman kasabasında
Bir yanım senle doluyken ben bir yarın daha arıyorum
Yarımımı yarında bulmak için
Adına yaz tohumları ekiyorum
Güneşi tutuyorum elimde bir elimle de ay’ı
Güç gösterisi ve zayıflığı siliyorum kaderden
Yaz tohumlarım yeşeriyor o vakit
Bir deniz suyu kasabasında
Ve kuşların sesinde özgür bir çocuk oluveriyorsun
Seni yalnız seni büyütüyorum o vakit
Garip bir durum yok
Sağır sultan yok
Aşkı dilenen bir el -kalp de yok
Ben yaz tohumu diye seni ekiyorum
Sevgi suyuna yakın bir aşk ömrüne
Ev diye bir şey yok
El diye de
Yabancı hiçbir ot yok
Kendi vatanınında ,kendi canında,kendi kanında büyütüyorum seni
Sen de az fena değilsin hani; bunlar olmak için nefes alıyorsun
Toprak ve denize can atıyorsun
Bütün tohumlara ve mevsimlere de
Tüm bunlar bir vatanın olduğu için mümkün
İçinden- dışa,yalnız dışa serpiliyor sevgin
Sen bin tohumsun bir denizde- bir sevgisin bin toprakta
İçinden- dışa,yalnız dışa serpilen bir aşk
Sen ne büyük bir ailesin böyle
Toprak ve deniz, ve tohuma
İçten böyle.

(Meral Meri)