sıkıntı içimizde bahara hasret
sıkıntılı yağmurlar yağıyor üst üste yoğun
serçe yavrusu düşmüş yere
kedinin gözlerinde

bahar gelecek değil mi göreceğim
güllerin tepelerini yiyen böcekler
sallanıp cambaz misali
ağına aşk takılı örümcekler

sensizliği var ettiğim zaman
bırak elindeki makasları, bırak
her yer kan kokuyor her yer ölüm
yokluğum şimdi nerelerde

kaçıncı yıllarım içimde huzursuz söylenen
kış uykularından hiç uyanmayan
bak sonsuzluğun uçurumlarında ışığın
zavallılık mavallarını okuyan

bahar açacak dallara yapraklara çiçeklere
karıncalar yer altından çıkacak
sular akacak serin rüzgarlar
kırılacak belki akasyanın dalları

hep sıkıntılardan doğar, her şey
bu ay, bu güneş, bu toprak, bu aşk
ekinler büyüyecek aralarında gelincikler
üstlerinde ağustos böcekleri

beni durmadan ağlatan...

Münir
Buca
İzmir

26/05/2015
salı