Kahrolası bir yalnızlık var içimde..
Elleri cebinde karanlığa bırakıyor her defasında yüreğim kendini..

Koskoca bu dünyada milyonlarca insan varken yalnız kalmak nasıl bir his bilir misiniz..?

Peki ya konuşmaya ihtiyacınız olduğunda kimsenin olmadığı gerçeğiyle yüzleştiniz mi.?

Sizde sevdiniz mi peki?
Tanımadığınız birini özlediniz mi?
Sırf onu görmek için uykusuz kaldınız mı?
Henüz küçük kalmış yüreğinizle vazgeçmenin imkansız olduğunu düşünecek kadar büyük sevdiniz mi?
Cesaret edip söylediniz mi içinizdekileri?
Yoksa korkaklık edip sustunuz mu avazınız çıkana dek..?
Peki ya sesini her duyduğunuzda hiç bir zaman ulaşamayacağınız gerçeğini yaşadınız mı ?
Herkesiniz olarak gördüğünüz kadın sizi hiç bir şeyimişsiniz gibi görmezden geldi mi.?
Size güvenmeyen birini sevdiniz mi peki.?
Ya da doğru bildiğiniz kadının yanlışı oldunuz mu.?
Sırf onun yanlışı olduğunuz için bütün doğrularınıza isyan ettiniz mi.?
...
Şimdi yazmaya devam edersem soru işaretleri tükenir biliyorum..
Sende tükenirsin..
Yazmaya devam edersem sana olan sevgim sarılır boğazıma..
Engel olamam..
Karşı koyamam..
Nefes alamam..
Yazmaya devam edersem..
Çare yok kapanır gözlerim..
İşte o zaman soru işareti değilde..
Koskaca bi nokta olursun bu şiirde..