Ellerin,
Ellerin gurbet gibiydi.
Çöl yorgunuydu dudakların.
Alfabe hibrit,
Sabun köpüğüydü kulaklarım.
Kaybetmişti gülüşlere duyarlılığını.

Dillerin,
Yöresel ezgiler tozuyordu dillerin,
Benim hiç bilmediğim.
Mapushane duvarıydı tüm parmak uçların.
Ağaçkakan rutiniydi vur kaçların.
Hiç biri,
Hiç biri yetişemiyordu yüreğime evrensel kulaçların.

Gözlerin,
Gözlerin eğreti gelinlerin zifafında geziniyordu.
Buz yanığı bir bedenin kusmuğu vardı mendilimde.
Yer değiştirmişti tüm bilindik kavramlar iğdiş edilmiş bilgeliğinde.

Sözlerin,
Bir tek sözlerin tanıdıktı,
Ve her zamanki gibi,
Taşaron bir firmanın bayram zıkkımlığındaydı.

Günün birinde,
Günün birinde, duaya dönüşürse,adım dilinde,
Bir türkü tuttur ne kalmışsa ezberinde,.
Kimbilir,
Kimbilir yine bir fidan yeşerir,yüreğinin makberinde.

Nermin Akkan.