HUZUR
— Huzur iklimine girerken-

Gülün kokusunu duyduğun yerde,
Uzanıp goncayı almakmış huzur…
Bülbülün sesiyle sırt dönüp derde,
Bin bir gaileyi çalmakmış huzur.


Arının öfkesi çiçeğin hıncı,
İçinde kımıldar keskin bir sancı,
Beklesin kınında nefsin kılıncı,
Sabır ikliminde kalmakmış huzur.


Tükenirken beyne batan burgular,
Su gibi berraktır içte duygular,
Kulacı attıkça yol verir sular,
Mürşidin izinde olmakmış huzur.


Seherde şahlanır şu gönül atı,
Uhrevi seslerle süsler hayatı,
Terk edip dünyevi her saltanatı,
Huzurunda huzur bulmakmış huzur.


Bitiverir nice anlamsız korku,
Teslimiyet siler, kalmaz tek kuşku,
Davudi çağrıyla sönerken uyku,
Aşk sazını aşkla çalmakmış huzur.


Yıldızlar sönerken başlarsa zaman,
Gönül sarayında mutludur sultan,
Güvercin sesiyle ürperdiğin an,
Dilekleri ufka salmakmış huzur.


O an dağılırmış dünya kederi,
Sınırsıza yükselirmiş ederi,
Başlarken içinde aşkın seferi,
Dipsiz kuyulara dalmakmış huzur.




Sarıp sarmalayıp göremediğin,
Ardına düşüp de eremediğin,
Uğrunda yanmaksa huzur dediğin,
Vuslat sevinciyle solmakmış huzur.


Tomurcuk tutunca narin dalları,
Aydınlanır bir bir sevda yolları,
En içten yakarış sarar dilleri,
Günbeyli duayla dolmakmış huzur.

Huzurunda huzur bulmakmış huzur…

Mahmut TOPBAŞLI