Daha dün, siyah önlüklerinize
kırmızı kurdela takıyorken,
ne çabuk düştü ömür takviminden
yirmi beş yıl?
Saçlarımdaki aklar
sanmayın ki tebeşir tozu,
satır çizgileri değil alnımdakiler,
yılların derin izi.

Bak hepiniz büyüdünüz çocuklar,
benim gibi çoluk çocuğa karıştınız.
Yaşamın gerçekleriyle tanıştınız.
Ne ben sizleri unuttum, ne de siz beni.
O masum, gülümseyen yüzlerinizi hatırladıkça,
bir sarmaşık gibi şevkle tutunuyorum hayata.
Formatlanıyor tüm yorgunluklarım,
Yeniden stajyer oluyorum yeniden.

Şimdi gönderin kuzucuklarınızı,
onları eğitmek için açtım kollarımı.
Gücümün yettiği yere kadar,
son zil çalana kadar bekleyeceğim.

Saçlarımdaki aklar
sanmayın ki tebeşir tozu,
satır çizgileri değil alnımdakiler,
yılların derin izi.
Olsun, seviyorum ya sizi;
seviyorum…

24.05.2015

Muhittin Alaca