Ey yüreğimin yarası ayrılık
Evimi karanlığa boğan
Vicdanımı sızlatan
Ölüme eş değer ayrılık
Acılarına dayanmak nasıl olur
Gözlerim yollara dökülmüş iken
Nasıl etrafıma bakarım
Nasıl yatarım
Nasıl kalkarım
Rüzgârlar onun kokusunu getirmeden
Nasıl yeni bir güne başlarım
Şimdi her baktığımda
Her nefes aldığımda
Her adım attığımda
Her anımda yaşadığımda
El Veda’nın hançeri kalbime mi saplanacak
Hayatım labirentler içinde
Çıkmazların içinde
Gözyaşımı silmeye elimin uzanamadığı,
anlarımı yaşayacağım artık
Yok, mu bir devan
Yok, mu bir çaren
Yok, mu bir ilacın ey ayrılık
Susma konuşsana
Maden dilin yoktu neden gelirsin kapılara
Sabır var dersin
Hele şükür konuştun
Öyle ise sabrın vadisine gitmeli
Gece gündüz beklemeli
Yârin gelmesini gülmesini beklemeli
Ya da… Boş ver…
Boş ver en iyisi sabır ile beklemeli
Mehmet Aluç(Kul Mehmet)