bir şiir yakalandı aniden şair’in kalemine
hemde apar topar ilham gelmeden
pılısını pırtısını bırakıp kaçacakken
derdi neydi ?


gizli gizli gidecekti
kamufle etmeye çalışıyordu
kelimelerini
gökkuşağının renklerini boca edip üstüne
ayan beyan hedefteydi



palyaço burnu vardı gözleri ağlamaklı
dudağı kocaman zaten tanınmaz haldeydi
bir kalbin içine serptiği sevgiyi almayı unutmuştu
acısı vurmuştu gizemli satırların dan şiir yüreğine


kim bilir kimin derdiyle yoğrulmuştu
hak verdim kaçacak olmasına
aşıktı kaleme
halini anlayan yoktu
yazdıklarından belliydi çaresizliği
olmayan mutlulukları
varolmayan aşkları yazdırmaktan belli ki yorulmuştu


sahte gülümsemeler koydu
satırların en göze batan imgelerine
herkes onu mutlu musmutlu sansındı


kelimeleri bitmiş satırları solmuştu
kıtaların arasında sessizce ağlamaktan
kahkaha tufanında bile gülmeyi unutmuştu


bu gün bir şiir vuruldu başından kalem kuşundu
yasak aşk tuzağında duydunuz mu ?
seviyor görünüp adice pusu kuruldu can pazarın da
bütün satırlarına sevgiden yoksun bir kurşun sıkıldı
satır satır kıta kıta ecel terleri döktü
ölmek değil sevmek istiyor du
ona kıymak isteyen şiir katilleri ne kadar da çoktu
yetişemedi hastaneye çokça aşk kanamasın dan öldü...



15:19/22 MAYIS 2015
Gülfem

-----------------------------------------------------
Bu şiir’ime yeni bir düzenleme yaptım buraya ekleyip fikrinizi almak istiyorum..
Olan şiir mi? yeni düzenleme mi daha uygun...
------------------------------------------------------

Bir Şiir Vuruldu... Duydunuz mu ?



bir şiir düşerken,
şair’in kalemin den,
bir solukta yazacakken,
şiir cekip gitmek istedi,
kalemden,
sırra kadem,
bilinmeyene,
derdi neydi ?


sevilmemek mi!


kamufle etmeye çalışıyordu,
artık hislerini.
gizli gizli bilinmeze gidecekti,
saklanmaktı oysa gayesi,
mürekkep kutusundan,
gökkuşağı’nın;
tüm renklerini boca edince üstüne,
ayan beyan karmaşık bir şiir’di..



kırmızı palyaço burnu vardı,
boyası akmış gözleri ağlamaklı,
güler gibiydi kocaman dudağı,
yüreginde belliki fırtına vardı.


karşılıksız dı sevgisi,
gitmeliydi..
kalemin ruhsuz kalbine,
serptiği sevgisini,
geri almayı nasıl da unutmuştu.
çaresizlik acısı akmıştı,
sevgi dolu gizemli yüreğinden,
sevgisiz yazılan satırlarına..



kim bilir kimlerin derdiyle,
yoğrulmuştu.
aşıktı şiir kaleme,
duygu yoksunu kalem sadece yazıyordu.
aşkı içinde sır okuyana giz dı.
platonik aşkını bilen olmasın diye,
olmayan mutluluklara,
varolmayan aşklara konu olmaktan,
belli ki sıkılmıştı..


sahte gülümsemeler koydu
satırların en göze batan imgelerine
herkes onu mutlu musmutlu sansındı


kelimeleri bitmiş satırları solmuştu
kıtaların arasında sessizce ağlamaktan
kahkaha tufanında bile gülmeyi unutmuştu


bu gün bir şiir vuruldu,
kaçarken başından kalem kuşundu.
yazılmak istemedigi icin duydunuz mu ?
seviyor görünüp adice pusu kuruldu,
karşılıksız aşkın can pazarın da.
bütün satırlarına sevgiden yoksun,
bir kurşun sıkıldı.
satır satır kıta kıta ecel terleri döktü.
ölmek değil sevilmek istiyor du.
ona kıymak isteyen;
şiir katili kalemler ne kadar da çoktu...