Bir güzel sevmiştim vakt-i zamanda
Bir misal-i Mecnun oldum bir zaman
O vakittir hallerimiz yamanda
Gonca güller gibi soldum bir zaman

Bir bahçe gördüm ki gönlümü alır
Buy-u erguvandan kokusu gelir
Şarabın içenler mestane olur
İçtikçe serhoşu oldum bir zaman

O yare düşmüşüm bezm-i ezelde
Gönül gezdirmem ki başka güzelde
Gerekse baharda gerek gazelde
Yarimi kıblegah bildim bir zaman

Alıp beni böyle yola düzdüler
O güzeli defterime yazdılar
Bu bağrımı sevda ile ezdiler
Divane gezinen kuldum bir zaman

Görünce güzeli Ya Allah dedim
Canımı kurbanı say Allah dedim
Gel de bu feryadım duy Allah dedim
Bir umuda varit oldum bir zaman

Nazar kıldım o güzelin boyuna
Can vereyim o şirince huyuna
Soyum katam melaike soyuna
Bu rahı kendimce bildim bir zaman

Şu aşkın dalgası boydan aşınca
Yürek yanıp ateşlerde pişince
Güzelin sevdası cana düşünce
Çaresiz bibaser oldum bir zaman

Çıktım yarin yücesini gözledim
İçten içe yana yana özledim
Kalem oldum bu sevdamı sözledim
Yazdıkça yazmaya geldim bir zaman

Vardım ki güzele halim söyleyim
Söyleyim de deli gönlüm eyleyim
Dinlemez ki varıp kime ne deyim
Ellerim koynumda kaldım bir zaman

Beni Mecnun eden ey nazlı güzel
Ben sana vurgunum ervahtan ezel
Ama sen bağıma indirdin gazel
Üşüyüp titredim soldum bir zaman

Yürü güzel yürü yandım boyuna
Kudret-i Hakk inmiş kaşın yayına
Bir gece olaydım koyun koyuna
Belki aradığım buldum bir zaman

Bir bakışta deli etti halimi
Yıktı kaşın kırdı geçti dalımı
Tadamadan zehir etti balımı
Sofrada karnım aç kaldım bir zaman

Varıp yüzüm süremedim dizine
Doya doya bakamadım yüzüne
Hep kış gördüm eremedim yazına
Zemheri içinde kaldım bir zaman

Goncadır sevdiğim güller içinde
Kerem etti beni kullar içinde
Akar canım yaşı seller içinde
Çağlayıp ummana doldum bir zaman

Saram desem saramam ki belini
Koklamaya kıyamam ki gülünü
Bal şerbet bilirim tatlı dilini
Hayalimde tadın aldım bir zaman

Sevdiğimin kaşlarını yıkışı
Kirpiklerin şu bağrıma çakışı
Yaktı beni o hüzünlü bakışı
Savrulup dağılan küldüm bir zaman

Deli gönlüm yar yar diye dolaşır
Yürür gider bilmem nere ulaşır
Yari yalnız kendisiyle üleşir
Bu bapta çok nekes oldum bir zaman

Can mı esirgenir canandan Ya Rab
Nasıl bir sevda ki eyledi harap
Dünya yalan oldu ömürse serap
Kapattım gözümü kaldım bir zaman

Yad mı gezer o güzelin ilinde
Kim dolanır dudağında dilinde
İki binin on ikinci yılında
Böyle bir gümanda kaldım bir zaman

Gülistanda gonca güldür sevdiğim
Bülbül gibi yana yana bulduğum
Yetmez mi dost böyle Mecnun olduğum
Leyla’m diye diye öldüm bir zaman

Döne döne ateşinde yanmıştım
Güzel yüze hallerine kanmıştım
Ben onu yoluma yoldaş sanmıştım
Böyle bir gaflette kaldım bir zaman

Hal bilmez mi güzel yaşım çağlatır
Yaralarım zehir ile dağlatır
Neden beni yana yana ağlatır
Boz bulanık taşan seldim bir zaman

O güzeldir benim şah-ı cihanım
Taşırım sinemde sırrım pinhanım
Şimdiyse varamam hayli nihanım
Uzaktan da uzak kaldım bir zaman

Bir türkü tutturdum havası yardan
Uslanmıyor gönül ah ile zardan
Geçmişim dünyadan mal ile vardan
Aşk-ı sevda ile doldum bir zaman

Döne döne geldi sevda üstüme
Çekti kılıcını düştü kastıma
Diyemem derdimi ele dostuma
Bir köşe tenhada kaldım bir zaman

Bulandı bu gönlüm coşup çağladım
Bir dem güldüm bir karayı bağladım
Kimi zaman yana yana ağladım
Ah edip saçımı yoldum bir zaman

Çevrildi yollarım taş ile diken
Bu sevda değil mi belimi büken
Firkat-i canandır gözümden akan
Viraneye döndüm kaldım bir zaman

Sultan idi güzel gönül tahtıma
Dönen dönsün ben uyarım ahdıma
Çaldı gitti şu karayı bahtıma
Bakınıp ardınca kaldım bir zaman

Yar olmuştur şu gönlümün keşkesi
Yoktur ki gözümde ondan başkası
Dostum mu var şu sazımdan başkası
Mızrapla dertleşen teldim bir zaman

Bülbül idim ayrı düştüm gülümden
Ah-u figan eksilmedi dilimden
Diz kırıldı derman gitti kolumdan
Mansur gibi darda kaldım bir zaman

Ömür yarsiz ömrü ömürden saymaz
Her kapıya varıp çulunu yaymaz
Ali’yi sevenler yarama değmez
Bu yolun yolcusu oldum bir zaman

Çok döktü kanımı bu kanlı savaş
Tene cüda oldu can yavaş yavaş
Ne cananım oldu ne cana candaş
Ağlayıp teselli buldum bir zaman

Yar çaldı kaşların canım üstüne
Kanlar damlar oldu kanım üstüne
Gam kasavet indi anım üstüne
Ay günler içinde yıldım bir zaman

Hayli zaman oldu gülüm solalı
Gözlerime kanlı yaşlar dolalı
Arayıp da o güzeli bulalı
Gönlümü hayale saldım bir zaman

Olsa idim ben de yare bendegan
Ne ahım kalırdı ne dilde figan
Ama felek oldu boynuma urgan
Ağlanır halime güldüm bir zaman

Bu aşkın ateşi özümü yaktı
Oturup karşıma yüzüme baktı
Bulandı sellerim çağlayıp aktı
Umman-ı gussaya daldım bir zaman

Can yarine varamadı ağlaşır
Yakup gibi karaları bağlaşır
Bir tenhada kendisiyle eğleşir
Yarensiz yoldaşsız kaldım bir zaman

Düştüm bu firkata kurtulamadım
Eksildim eksildim artılamadım
Bir kantara girip tartılamadım
Değeri olmayan puldum bir zaman

Aşık odur bu dünyada gülmeye
Sevdiğinden öte canan bilmeye
Çok diledim sonu böyle olmaya
Çokça da intizar kıldım bir zaman

Çok çektim bu yükü belim büküldü
Her nefeste can cesetten söküldü
Hazan vurdu dal yaprağım döküldü
Kervanı kırılmış çöldüm bir zaman

Hiç nasibim yokmuş o yardan yana
Bu hale ağlarım can yana yana
Reva mı bu cefa şu fakir cana
Böylesi derdimend oldum bir zaman

Yokluk yoldaşımdır kederse dostum
Neden o canana düşmedi kastım
Hasret duvarına eleğim astım
Bahtımı elemiş oldum bir zaman

Hasbihal olmadım nazlı yar ile
Sinemde sırrımı koymadım dile
Bir gözüm açıktır ölürsem bile
Kara topraklarda kaldım bir zaman

Talan oldu gitti gönül yapısı
Yıkıldı duvarı kırık kapısı
Dışardan güzeldir ama episi
İçerde perişan oldum bir zaman

Ne yaptıysam yüzüm güldüremedim
Başımı bu aşktan kaldıramadım
Güzelin gönlünü olduramadım
Çaresiz bikarar kaldım bir zaman

Gönül sandı sevdiğini bulmuştur
Şu dünyada şad-ı handan olmuştur
Felek yine hallerime gülmüştür
Dizlerini döven oldum bir zaman

Nasıl methedeyim kaşı karayı
Neden sarmaz sinemdeki yarayı
Can versem de bulamam ki arayı
Aradım arayan oldum bir zaman

Gönlüm kimselere kemlik dilemez
Her eğriyi doğruyu da bilemez
Belki gezer aradığın bulamaz
Ayaksız bir ata kaldım bir zaman

Yar sözü üstüne sözüm olur mu
Başka ateşlerde közüm olur mu
Dünyayı verseler gözüm olur mu
Bihazer söyleyen oldum bir zaman

Bu nasıl ateşti döndü başımda
Bu zamanda böyle genci yaşımda
Bir gece cananı gördüm düşümde
Sarılıp koynuma aldım bir zaman

Sevda denen şu dünyada zarar mı
Yoksa kula Hakk’tan gelen karar mı
Ölür isem güzel bir gün arar mı
Bir noktaya dalıp kaldım bir zaman

Aşka düştüm derman yoktur elimde
Kemend-i gam dolanmıştır belimde
Yar tertemiz bir türküdür dilimde
Usulca söyleyen dildim bir zaman

Yükseği neyleyim engindir işim
Ta arş-ı Rahman’a değer bu başım
O güzeldir benim baharım kışım
Yaz ile güzden de aldım bir zaman

Gönül pek nekestir dair yarine
Düşse bile kederine zarına
Serim koydum o güzelin varına
Varını varımda bildim bir zaman

Nedendir ey gönül bilmem nedendir
Cananımdan ayrı kalmam nedendir
Boşa mıdır bunca sevmem nedendir
Ömrümden bir ömür çaldım bir zaman

Bir sorsalar ne iş geldi başıma
Sebep yardir gözümdeki yaşıma
Ölür isem canan gelsin başıma
O vakit müyesser oldum bir zaman

Çekemiyom bu cefanın böylesin
Bilen varsa derde derman söylesin
Hakk yazmazsa aciz kulu neylesin
Şu tatlı canımdan yıldım bir zaman

Gönlüm fakir ama sever özünden
Gayrı güzelleri keser gözünden
Ölse bile geri dönmez sözünden
Bu cihette beni buldum bir zaman

Yol yakınken dönem dedim olmadı
Gönül kendin yar yolundan almadı
Geçip gitti dahi bana kalmadı
Ne ararken neler buldum bir zaman

Gönül artık değmez aşkın narına
Mahkum olmaz efkarına zarına
Medet umup yüzün dönmez yarine
Bu sözümde karar kıldım bir zaman

Ey gönül mahir ol incitme yarin
Budur bu cihanda tek kisp-i karın
Harceyle bu rahta ten ile varın
Öyle bir güzele kuldum bir zaman

O yari ellerde görürse gözüm
Kör olup gitsinler kurusun özüm
Yare deyin gelip savursun közüm
Dumansız ateşte kaldım bir zaman

Hikayet-i aşkım hal ehli anlar
Döktü dü çeşmimden yaş ile kanlar
Hakk ne yazmış ise öyledir canlar
Halim bu gerçekte buldum bir zaman

Ey gönül ağlama canın var olsun
Senin sevdan sevmeyene ar olsun
Gömelim bu aşkı bizde sır olsun
Ta vakt-i mahşere saldım bir zaman

Geçti zaman bilmem kime yaradı
Can havliyle can cananı aradı
Şimdi bildim canan cana ıradı
Canlılar içinde öldüm bir zaman

Gönül artık Hakk’a döndü yüzünü
Gayrı güzellere yumdu gözünü
Bu rah-ı gerçekte söyler sözünü
Bu hali tek çare bildim bir zaman

Şimdi çare unutmaktır güzeli
Kan olup aksa da didemin seli
Deli gönlüm bekler artık eceli
Yolları gözleyen oldum bir zaman

Ben de artık çıkmam yarin yoluna
Zehir olmam şekerine balına
Çare yoktur hiç karışmam haline
Böyle bir gerçeği bildim bir zaman

Ey gönül ağlama geçti devranın
Tekinsiz dağlarda kaldı kervanın
Tükenmiş umudun yoktur zamanın
Can içinde cansız oldum bir zaman

Gönül mahkum sevdiğinden geçmeye
Ayrılığın badesini içmeye
Vakit tamam oldu artık göçmeye
Gurbete uzanan yoldum bir zaman

Düşüp gidem artık rah-ı gurbete
Alışsın bu gönlüm yare hasrete
Bin selam eylerim o hub surete
Söyleyin aşığı oldum bir zaman

Yürü be hey güzel sözün Hakk olsun
Dilerim Allah’tan bahtın ak olsun
Ayağın dikensiz yolun pek olsun
Mevla’dan dileyen oldum bir zaman

Hakk koymasın bizi bir kötü raha
Bağlasın yolumuz gülyüzlü Şah’a
Söylesem sözümü söylerdim daha
Ama nihayeti buldum bir zaman

Şeyda bülbül goncasını alırsa
Herkes cananını arar bulursa
Emrah sevdiğine varmaz ölürse
Ne gam var yaşadım öldüm bir zaman

24 Ekim 2013-Perşembe