Ey kaybolan yıllarım, geçip gittin doymadan,
Gözümü kör ettin de ,ağma yaptın sormadan,
Verdin bana zulmünü çektim seni yormadan,
İki büklüm kamburum ,görmezsin yalan dünya.



Bak işte önündeyim dizlerde dermanım yok,
Süründürdün peşinden yordun bedenimi çok,
Perişan hallerdeyim aç susuzum karnım tok,
Söktürdüğün söküğü örmezsin yalan dünya.



Dilenerek kapında elimi açıp durdum,
Zamanın dursun diye saati bile kurdum,
Bakan kördün oysa sen ,ben ise sana uydum,
Feleği tokadınla dövmezsin ,yalan dünya.



İncittiğin kalbimi kat kat bandajla sardım,
Acısından kahrolup son noktasına vardım,
Çaresiz kaldığımda dertle hamuru kardım,
Başımı döndürdükçe, dönmezsin yalan dünya.



Bunca sıkıntılara sanki bir ödül verdin,
Boyun eğen gülleri kurudukça hep derdin,
Huzur bulurum derken acı yılları serdin,
Sabrına dayansam da ,övmezsin yalan dünya.



NESRİN ÖNEM DEMİR
21 05 2015