Bu handa muhabbet kuşları öter
Hıyanet, kapıda uşak olamaz
Gönül tarlamızda has güller biter
Çürümüş tohumdan başak olamaz

Karanlığı boğar hoş sohbetimiz
Hamdolsun; bulunmaz muhannetimiz
Başımıza taçtır her mihnetimiz
İsyankâr, Leylâ’ya maşuk olamaz

Sadakat devşirir, vefa ekeriz
Kadere rızayla boyun bükeriz
Düstur bilmeyene çizgi çekeriz
Hadsiz, soframızda kaşık olamaz

İmansız, edepsiz kalptir en sefil
Huzur-u mahşerde bulamaz kefil
Kör nefsine mahkûm olma ey gafil!
Batıl zulmetinde ışık olamaz

Rabb’i şahit tutmak en halis niyet
Aldırma; vız gelir her şûra, heyet
Elif gibi dimdik durursa şayet
Ümmeti sallayan beşik olamaz

Azrail’i yâren tutsun canımız
Sahil-i selamet olsun sonumuz
Duayla örülü dört bir yanımız
Besmelesiz taştan eşik olamaz

Âyette ne diyor ilk emir: “Oku!”
Âlem-i İslâm’ı sevgiyle doku
Hakk yarattı cümle aç ile toku
Emri sorgulayan, âşık olamaz

Mücella Pakdemir