gün gelir alışırım belki sensizliğe
alev alev yanarken kül olmaya
cenneti özleyip araf ta kalmaya
bir gün alışırım alışmasına da
ah şu gözlerin olmasa...

her gün hasretinin bir başka kentini keşfediyorum
serseri mayın gibi dolaşıp yollarda seni arıyorum
sokak lambası, ayağımın takıldığı kaldırım taşı
köşe basındaki dilencinin avucundaki çaresizlik
gökteki bulutlar ha yağdım ha yağacak gibi
bir papatya saklanmış saksıya
terk etmiş çimen gözlerini
aklım ise firari senin peşinde
her yer sen kokuyor,
sen bakıyor yıldız yıldız.
olmaz ya...
bir gün belki alışırım sensizliğe
alışırım alışmasına da
ah şu ellerin olmasa...

gözümün daldığı
aklımın erdiği yerde bekliyorum hala
bazen bir karınca telaşında
bazen bir damla balda
bazense dalgalanan bayraktasın
kısaca yada uzunca
aldığım her solukta
adını zikrediyor kalbim
ben seni çok özledim
anlasana...
bir gün alışırım sensizliğe diyorum ya
inanma...

Sayde Güler.