gerçek bir hayat ve ertelediğni yaşamdır gördüklerim
ne sen olmak isterim ne de senin yaşadıklarını yaşamak
gel gör ki sen yaşadın ben gördüm
ey köy kokulu kadın ana
seni yazmaya devam edeceğim
beni af et



yine sözüm geçmedi cancağızım
o yüzden yalnızlığıma yasladım kendimi
kendi doğurduğum bağrımda diken
böğrümde hançeri acılarım
ve ben yine yalnızım cancağızım yalnızım
yaldızlı sessizliğim de yapayalnız



ağ etsem ben anayım kadın ana
kınam dağlarda karıldı
yazgıma karalar bağlandı
ne sevdayım ne de aşk
ben yalnızlığımdayım oy yalnızlığım da



dal dal söküldüm kökümden
budak budak budandı sol yanım
ey sevdamın ilk tomurcuğu
ey ilk göz ağrım
beni benden ettiniz



esvabım çileli ömrüm
ruhuma biçtiğiniz ruhuma
ey kadersiz gençliğim
ey suskunluğuma düşen payım
şimdi ihtiyar yaşmak gibi ömrüm
hüznümün tülünü örtü ruhuma



yine sözüm geçmedi
yalnızlığıma yasladım kendimi
böğrüm de hançeri acılarım
dal dal söküldüm kökümden
budak budak budandı sol yanım
ve aynaya yansıyan içsel kırgınlıklar
yaprak dökümünde
yine hüzünlü bir akşama dönük yüreğim
haydi bekleme beni zamanın fanusunda
azat et ruhunu
sakın sen de beni kendin gibi
unutma
zamanın çalınan hikâyesinde benden izler göreceksin

Mahmudiye Düzkaya