YALANMIŞ BABA!..

Hani zaman çareydi tüm acılara…
Küllenir, kapanırdı tüm yaralar…
Sen büyürken, dertler küçülürdü hani…
29 Yıl geçti acı hep aynı acı…

Büyüdüm, bende baba oldum…
Bahar ayında kavruldum soldum…
Kolum kanadım kırılıp kaldım…
29 yıl geçti acı hep aynı acı….


O gün yanaklardan akan yaşlar
Aslında akarken yakmış tüm yüzümü
İçimi, yüreğimi tüm bedenimi…
Derin bir iz bırakmıştı benliğimde…
Yaralı yaralanmış gönlümde

Bu gün gidişinin 29 yılı babacığım.
Doyamadığımız sevgine, kudretine…
Gölgene, verdiğin gücüne…
Çaresizlikten yalnızlıktan sığındığım gölgene…
Bugün hiç yaşayamadığımız sevginin….
Sarılamadığımız bedeninin….
Varlığınla güç bulduğumuz günlerin
Her şeyimizin yıkıldığı gün babacığım…

Bu gün hep beraber girdik mezara…
Nefes almak değilmiş yaşamak…
Mutluluk oyunuyla kendimi kandırıp,
Diner bu sancı sanmıştım…
Hepsi yalanmış, acı ise gerçek…

Seneler zalim, akıp gitti alıp götürdü seni benden,
Gençliğimi aldı, özlemlerimi, yarınlarımı…
Sevincim yarım kaldı…
Yollarım kapandı…
Aşamadım engelleri çaresiz kaldım..
Sensiz geçen zaman YALANMIŞ BE BABAM

SENDEN SONRA DOĞAN BEBEKLERE VERDİK ADINI,
AMA ASLA, ALAMADIK NE ONLARDA,
NE DE BU DÜNYADA SENİN TADINI
BUGÜN BERABER GİDİŞİMİZİN 29 YILI ..
BİTMEYECEK ÖZLEMLERİN, GÜLEMEYEN YÜZÜMÜN
BULAMADIĞIM MUTLULUĞUN YILI BABACIĞIM


CANIM BABAMA BİTMEYEN ÖZLEMLERİMLE
MEKANIN CENNET OLSUN
20 MAYIS 2015