ne yangınlar yaşadı bu seven yürek
düştüm acına parçalara bölündüm bin kez

şehir şehir seni ararken düşlerim de
kaç kez buldum sanarak seni kaybettim

bekledim seni soğuk buz odalar da
güne doğan güneşle birlikte gelirsin diye

ne sancılar çektim bende seninle
yangın vardı yüreğimin tam orta yerin de

uyandım gecenin kara zindan bir saatin de
senin için kaç kez ağladım uykumun için de

geceye hesap sordum sessizce sitemle
neden yok yanım da neden yok diye

uçurum kenarların da çiçek aradım
sen gibi kokar belki diye

uyanınca seni karşımda görmek
bahar kokan bir güne uyanmak isterdim

dalardım yıldızlar kadar uzaklara
içim yanar hep yüreğim kanar dı
şimdi senin şehrin de senin yanın da olmak vardı

sen hiç virane gördün mü ?
uzaktasın bak yıkık viraneyim
yaz ortası yürekte kış nasıl dır bilirmisin
benim dünyam sensiz her mevsim kış üşüyor sevmelerim
istiyorum ki yaz gibi gel ruhuma karlar erisin, ısıtsın beni sevda güneşim...


19 MAYIS 2015/9:21
Gülfem