Yorgunum kadın,
yorgun ve bitkinim bu gün
sobamı yakmaya harcadım son takatimi
üstünde bir iki kestane
ve soğuk su damlalarının cızırtıları
ve sen kadın
içimde biriken sevgi yumağı
dudakların kadın,
saçların..
nefesime değen nefesin
ve dudakların çatlaklığından sızan buğusu soğuk odamın
usulca üşütüyor beni yalnızlığın

ah be kadın,
geç kalmışız yine birbirimize
gönlümde sen taneleri ve sızıyor yüreğimin çatlağından dışarı
sığmıyorsun yüreğime kadın
martıların ekmek kırıntılarıyla oynayışımıdır yokluğun bedenimde
kaderimin senaryosu mudur kimsesizliğimde saklanan sen
senden ibaretim olmuşum ben sevgili kadın

rüzgar bile devirir beni bu sessiz, karanlık odada
fare tıkırtılarının ezgisiyle uyanıyorum her sabah
ve güneş bile dolmuyor odama
üstüm başım geçen haftlardan kalma, kir pasak leke
kırgınım sana kadın yine ütülememişsin gülüşümü
ters bağlamışsın yokluğunun bağcıklarını
ve çift dikiş var ayrılığımın üzerinde
yorgunum kadın, yorgun,bitkin bıkkın

gel en iyisimi tüm yorgunluğumuzdan arınalım kadın
özlemin, aşkın,yalnızlığın girdi çıktıları faturalansın ömrümüzde
kabul et, sende seviyorsun ölümün en yaşanılası tarafını gülüşümüzde
sevişmek üstü yakalasın bizi Tanrı cehennemde yanalım sen ve ben müebbetçe
uyumayalım kadın, uyuyakalmayalım, uyursak donarak ölürüz yatağımızda