Güllerin açtığı gönül bahçeme
Bir tek sen girmiştin taze baharken
Şimdi sen üzgünsün sebep nedense
Ne oldu şu sana, beni severken.

Bakınca, şu bana yeşil gözlerin,
Sevinçten uçardım, sen’ de bilirsin
Kapımda karşılayıp, bana gülerken,
Ne oldu şu sana, söyle sevdiğim.

Bakınca erirken, senin karşında
Buzkesen dağ oldum şimdi yanında
Her daim ağlarsın, benim karşımda,
Ne oldu şu sana, söyle sevdiğim.

Yıllardır bakarken senin yüzüne
Gül konca dalımdın benim gönlümde
Güvensiz dal oldum, birden gözünde,
Ne oldu şu sana, beni sevmezsin.

Seninle tükenen bunca yılları
Yok, saydın sen benim, aldın ahımı
Bak sonra hiç helal etmem hakkımı
Ne oldu şu sana beni sevmezsin.

Ey yeşil bakışa, yanıp durduğum
Gel yapma, bilirsin sana mecburum
Senken şu, uğruna kurban olduğum
Ne oldu şu sana beni sevmezsin.

Kul Yüksel yoluna, kurban iken
Sen neden hep ona, surat asarsın
Aşk ilen uğrunda, yanar dururken
Ne oldu şu sana, ona gülmezsin.

18 Mayıs 2015-05-18
Ahmet Yüksel Şanlı er