yani şiir yazmak isterim bende tabii
ama şiirsiz günlerim de olsaydı keşke
yani eskiden de dediğim gibi
hayat akıp gidiyor ve sen
anlamıyorsun.

sarı bilyaları
yuvarlandıkça içimize işleyen
ve sonrasonra esmerleşen kumral çocuklar gibi.
velilerin sızlanması yadırganmaz oldu
yani hep vardı bunlar

bildim bileli
kızıl akşamlar
çekici değildi bana göre,
içimin kararmasını
bulutlardan sormazdım

verilmeyen sözlerin,
hiç tutulmadığı gezegenlerden
birisini beğendim kendime
artık özgürdüm.
ne arayanım ne de soranım vardı.

gecenin görünmeyen deliğinde
içine uzadığım karanlıktan
güne düşmekti hayal kırıklığı.
hangisi rüyaydı
bilemedim. bilmekte istemedim.

usul usul üfleyen denizin
kumsallara bıraktığı
kabuklardan taç yapardım kendime.
ben kimmm, prens olmak kim??
nereden bilecektim ki minik bir çocuktum sadece.

(18.05.2015)