. . . . . . . . . . . . DİLEK . . . . . . . . . . . .
gözlerinin aleviyle su bile yanıyor ; ben ise yanmaya çoktan meyilli çıra
haydi durma kat ortalığı toza dumana
kış günü bahçemdeki yedi verenim
yaz sıcağında bile çıkmaz sokaklarında ikamet ettiğim
biz seninle aşk’a müptela iki divane
istediğin kadar es,gürle hatta yağ ama bizi bitirme
tüket ömrümü, " öl " de öleyim
lakin son nefesime dek yanın yurdum olsun ; iki gözüm , aşım , ekmeğim
yeter ki sevmekten vazgeçme az da olsa çok yaparım
taptığım tek gerçek sensin ; yeter...yüreğimde çırpınıp duranım
seni sevmek bin kez günah olsa bile binini de çiğnerim
ufacık bir adım atsan gönlümü ayaklarının altına sererim
şu yalnız akşamlarımı darağacı soğukluğuna bulama
yıldızlar bile acır da hallerime ; tek tek düşer saçlarıma
onlar bile kayıp gitmezken uzaklara ; nasıl olur da kıyarsın bu fukara can’a...? 17/05/2015 Can Çalışkan