Hüzün ince yüzün ay ellerin cama ışık.
Berrak bakışlarından bardağa naz süzülür.
Saçların leyle ilham tavrın nazla karışık.
Albenin suya iner mısrada harf üzülür.
Dem dem efsane olur bir gül misal demli çay.


Mevsimler de değişir erguvanlarda hüsnün.
Hicret edince kuşlar sonbaharın son demi.
Sen kayıtsız kalınca kederli doğuyor gün.
Damağımı burar da kekre kekre çay demi.
Karlarda tane olur bir gül misal demli çay.

Bir an gülümsesen sen öykün yazılır suya.
Çayın renginde ışık özüne albeni sen.
Turnalar bu minvalde senle dalar uykuya.
Turna rüyalarına gülüşün sırlı desen.
Haza şahane olur bir gül misal demli çay.

Alır başını gider aşkın gam ülkesine,
Dizeleri seninle tek tek süsleyen şair.
Sana dair hasreti bıkmadan taşır sine.
Denilse de kendine bu yüzden müteşair.
Hüzne bahane olur bir gül misal demli çay.

Hasılı mevzu sensin bu işte uvertür çay.
İsli çaydanlık ile paylaşır gamı gönül.
Geceye senin için özenle doğar hep ay.
Adının bidayeti çay saati açan gül.
Bilmem daha ne olur bir gül misal demli çay.
Ankara,15.05.2015 İbrahim KİLİK