Gene kimliksiz hükümsüz
Bakakalırım ardından
Dökülür de gün batımında sağnaklar
Sel götürür beni
Söz para etmez
Yer tutmaz
Dil boşa düşer hasılı

Ten vurur beni
Gül vurur gece yarı
Kanarım
Sızı dinmez,
Gelesin emmi
Ede nerdesin
Bir elçim ot değil mi
Deveyi yardan uçuran

Ve kol boşa düşer
El boşa
Gene tutuşurum çıngı çıngı
Dafar etmez güz yağmurları
Yel savrurur küllerimi
Yel boşa düşer
Kül boşa
Kül başıma ede

Var debelen sen
Umur etmez dilber, suna boy
Kor da beni vesveseye
Koç diklene dura kurda
Bir başa da kalsa
Yine de kaçar mı aslan, siner mi file

Ne varsa tutunduğum
Elde kalır
Çıkla kara ferman
Dört yanım tutuk,
Dört yönüm açmaz
Dağlar çeker gene
Selam salar uçurumlar
Kıs kıs güler de bıyık altından

Yüze çarpılır kapılar
Daralır da makas
Kesilir ekmek aş
Tükenir nefes
Dal boşa düşer
Gül boşa

De ki sınığım
Naçar ve bela,
Noksan ve suskun
De ki küskün yaylada çiçeklerim
Bir de boynu bükülür menekşenin sümbülün
Bencileyin