Bir garip aşıksın ,aşkın vatanın.
Biçare,dertlere düçarsın Ozan.
Kalemin düşmanı berduş, namerdin.
Ülkülü başların tacısın Ozan.

Yusufun mektebi öğretmiş sabrın.
Onda biri geçmiş ,zindanda asrın.
Hücreyi eylemiş ,ilimle kasrın.
Çine gidenlerin başısın Ozan.

Adamlık paydaysa kesirde tamsın.
Ozanlık şiirse gerçek ustasın.
Bir tek Huntürk değil ,bize babasın.
Dedem Korkut ile yaşıtsın Ozan.

Sormazsın kimseye ’’kimsin necisin’’?
Densizlik yapsan da demez ’’çingensin’’.
İşimi sormadan meslek bilirsin.
Kendin bilmezlerin şansısın Ozan.

Şehidine ağlar yasın tutarsın.
Öldü denilene yasin okursun.
Gerçekte onlar da ,yaşar bilirsin.
Şuhedaya mezar taşısın Ozan.

Bir gün toplanıpta çıkıp gelesin.
Kırk yıl hatırına kahve içersin.
Tanıyınca belki ,bizden geçersin.
Doyumsuz sohbeti yaşatsan Ozan.

Realist örneği :varlıkta hiçin.
Yokluksa sonumuz bu çaba niçin?
İlo’yu tanımak hoş benim için.
Yüreğime sevda katarsın Ozan.