Bu bir kaybedişi kabullenişim
Enkazımı alıp senden gidişim….

Senle yokuşlarda bitip tükendik
Dağlar arasında düzü kaybettik
Kavgalar içinde yitip tükendik
En güzel ikrarı sözü kaybettik

Çevremize dertten bir duvar ördük
Olacağı bile olmaza sürdük
Hatayı yanlışı kusuru gördük
Gönlümüzce bakan gözü kaybettik.

Ayrı bedenlerde birlikte atan
Tek yürek olmuşken cana can katan
Bizi bir arada sımsıkı tutan
Cevheri yitirdik özü kaybettik.

Bölük pörçük olduk işte dağıldık
Sen bir yana ben bir yana yığıldık
Hasrette tükendik gamda boğulduk
Vuslata götüren izi kaybettik.

Felek saatleri hicrana kurdu
İklimler dört mevsim hazanda durdu
Ayrılık rüzgârı esti savurdu
Kışta kıyamette yazı kaybettik.

Yenildik sonunda galiptir felek
Kırıldı kolumuz büküldü bilek
Ne arzumuz kaldı senle ne dilek
Esrarı gizemi gizi kaybettik

Gönül bahçemizin soldu lalesi
Söndü sevdamızın nurlu halesi
Küllendi bu aşkın hisli şulesi
Ateşi ocağı közü kaybettik.

Yorumsuz düşlerde çıkmaz fallarda
Başka sevdalarda başka kollarda
Ayrı sokaklarda ayrı yollarda
Aynı şehirde biz bizi kaybettik.

Hasan Hüseyin YILMAZ


Nuray ÇAKMAK’a şiirime ses olarak değer kattığı için teşekkür ederim..