Kutlu Cuma seherinin son çeyreğinde,
Bir ses işitildi…
Derin mi derin.
Öyle bir ses ki,
Tembihler eyledi;
Kesin mi kesin.

Bir ses ki, sanki ses değil.
Lakin sen onu ses diye bil.

Bak, dedi;
Çevrene iyi bak.
Oku, dedi;
Evreni iyi oku.
Her kuvvetin tasdikçisi ol…
Her kudretin önünde saygıyla eğil.

Olanları yaratılmıştan bilme.
O kudret ve kuvvet onların değil.

Takdiste, tasdikte ısrarlı ol.
Gücünün tükendiği yerde;
Diz bağların çözüldüğünde…
Dur, bekle.

Dualar ederek yalvar, yakar.
En çok anlayışının artmasını dile,
Büyüklükler korkutunca benliğini,
Ürperdiğinde tüm kıl diplerin…
Onca ululuğun önünde yere kapan.
Allahu ekber, Allahu ekber,
De;
Ben aciz mi acizim.

Düşün, düşün, düşün…
Senden önce düşünenlerle düşün.
Ki;
Açılmış kanallardan gümrah gümrah ak.
Çöl kumlarının üzerine yayılıp sinme.
Sen, gelecek zamanların suyu,
İlk uğradığın menzillerde tükenme.

Düşün, düşün, düşün…
Senden önce düşünenleri düşün.
De ki;
Bir varmış iki yokmuş.
Allah’ın kulu çokmuş.
Yeter…
Kul kapılarını çalıp durma,
Bitiremezsin.
Hiçbir kulun vereceği ile yetinemezsin.

Anla artık….
Sen benimsin diyorum….
Unutma…..
Seninle iftihar ediyorum.
Ilgın-1992